RAK - co z ta gorączką

Człowiek walczy z Agresywnym Nowotworem, a pokona go zwykłe przeziębienie. WIOSNA I JESIEŃ są jak na razie nie do przejścia(przeżycia) bez uszczerbku. Wszyscy się pytają jakie plany, co teraz po studiach? A ja mam jedna odpowiedz, troche niepasującą , „Teraz to angażuję się poważnie w Niezachorowanie.” Nie ma w tym żadnej obsesji tylko potrzeba przetrwania. Wiadomo, że mam też gotowa inna odpowiedz. „Teraz to jeszcze rok prawa, potem może aplikacja.” Jeszcze kilka dni temu skutecznie zajmowałam się Niechorowaniem. Porażka. Leże, Nic smiesznego.

Zachorowałam. Tydzień normalnego życia, ćwiczenia, wykłady, jazda publiczna komunikacją, mieszkanie w akademiku i nie udało się. Mój organizm nie dał rady. Strasznie się boję każdego przeziębienia bo pamiętam Agate, którą zabiło zapalenie płuc. A zaczęło się zwykłym przeziębieniem.

Temp 36, ciśnienie 106/60, organizm w ogóle nie zauważył i nie walczy albo jest zmęczony bo wszystkie siły już wykorzystał. Jestem taka zmęczona, że najlepiej wychodzi mi siedzenie i gapienie się w punkt. Zawsze jak cos się dzieje to myśl jest jedna, czy oby to jest tylko przeziębienie.

Chyba się oszukiwałam z tym NORMALNYM życiem( czyli takim jakie prowadzi większość ludzi). Jak można planować, zobowiązywać się, umawiać,  skoro na jesień i wiosnę człowiek musi się po prostu schowac, unicestwić, zniknąć  z „życia publicznego”. Zaznaczam, że musi to zrobic człowiek dosc aktywny, o którym czasami mówią, że ma ADHD.

Kiedys nie miałam dni wolnych od „pracy”, dzis nie mam dni wolnych od pracy nad sobą.

Czasami się dziwie, że potrafie zachowac się jak „dumny” facet i nie uronie łzy, w sytuacji gdzie łatwiej wylać ich sporo. Odłożyłam wszelkie WAŻNE rozmowy, w których musiałabym dac ujście moim emocjom, …na półkę.

CZAS PRZYNOSI RADĘ, CIERPLIWOŚĆ DAJE SPOKÓJ.